تکیه بر جنگل پشت سر
روبروی دریا هستم
آنچنانم که نمی دانم در کجای دنیا هستم
حال دریا آرام و آبی است
حال جنگل سبز سبز است
من که رنگم را باران شسته است
در چه حالی ایا هستم ؟
قوچ مرغان را می بینم موج ماهی ها را نیز
حیف انسانم و می دانم
تا همیشه تنها هستم
وقت دل کندن از دیروز است یا که پیوستن بر امروز
من ولی در کار جان شستن
از غبار فردا هستم
صفحه ای ماسه بر می دارم
با مداد انگشتانم
می نویسم
من آن دستی که
رفت از دست شما هستم
مرغ و ماهی با هم می خندند
من به چشمانم می گویم
زندگی را میبینی
بگذار
این چنین باشم تا هستم
( محمد علی بهمنی )
سلام دوست خوبم.
وبلاگ زیبایی داری.
منم وبلاگمو تازه ساختم.
خوشحال میشم که پیشم بیایی.
اگه با تبادل لینک موافق بودی خبر مکن.
روز خوش.
بای.
سلام!
زندگی زیبا ترین هدیه ایست که پیش از سایر هدیه ها می گیریم.
سر افراز بمانید.